Müge Özbek - Single, Poor women in Istanbul, 1850-1915: Prostitution, Sexuality, and Female Labor

 

Bu tez geç Osmanlı İstanbul'unda yalnız ve yoksul kadınların hayat ve den-eyimleriyle birlikte kentteki hareketlerine, cinselliklerine ve emeklerine yönelik hükümet politikalarına odaklanır. On dokuzuncu yüzyıl ortalarından itibaren yoğun bir biçimde fuhuş ve ahlaksızlıkla ilişkilendirilmeye başlanan yalnız ve yoksul kadınlar orta ve üst sınıflar için büyük bir endişe kaynağı olmuşlardır. Kadınların evlerinin özel alanında kalmaları ve cinselliğe annelik için katlanmaları beklenirken, çok sayıda cinsel olarak aktif ve geleneksel aile ve cemaat bağlarından kopmuş kadın Osmanlı başkentinin gittikçe genişleyen kamusal alanlarında görünür hale gelmiştir. Bu dönemde hükümet bu kadınları kentsel mekanlardan uzaklaştırmak ve düzenlenmiş alanlara fahişe olarak yasal genelevlere, hizmetçi olarak hanelere ve ihtiyaç sahibi olarak hayır kurumlarına kapatmayı öngören politikalar formüle etmeye başladı. Tezimde bu kurumların kadın cinselliğini ve emeğini kontrol edecek şekillerde tasarladığını iddia ediyorum.Bu çalışma aynı zamanda kentleşme, kamu düzeni sosyal politika ve emek gibi bazı yerleşik kavram ve konulara toplumsal cinsiyet eksenli bir analiz öneriyor. Tezimde böylesi bir analiz için yalnız ve yoksul kadınların İstanbul'un kent yaşamındaki varlıklarını inceliyorum.
 
This dissertation focuses on the lives and experiences of single, poor women in late Ottoman Istanbul, along with new governmental policies controlling their urban mobility, sexuality, and labor. From the mid-nineteenth century onwards, single, poor women closely associated with prostitution and vice emerged as a source of anxiety for the middle- and upper-class residents of Istanbul. Ideally, women were to remain in the private sphere of their houses, engaging in sexual activity only in the interest of maternity. Yet a number of sexually-active women who lacked customary familial relations and proper households increasingly appeared in the newly expanding public spaces of the Ottoman capital. The government formulated policies to exclude them from urban space and confine them to certain regulated spaces—to regulated brothels as prostitutes, to households as domestic servants, and to relief institutions as needy women. I argue that these institutions and administrative practices were designed in such a way to control female sexuality, labor, and mobility.The study also aims to provide a gendered analysis of some well-established concepts and topics such as urbanization, public order, social policy, and labor. For such an analysis, I examine single, poor women's presence in the newly emerging urban life in Istanbul.

 

English