Furniture and Household Goods in Istanbul at the Turn of the Twentieth Century

This work proposes that particularly at the end of nineteenth century a change occurred in furniture and household goods in the Ottoman capital city of Istanbul. Modernisation/westernisation movements accelerated. Western capital entering into the Ottoman market and population increases led to changes in the social structure and in the city itself. This transformation was reflected in home furnishings. Europeans, minorities, and elite Ottomans, all together played important roles in the spread of the use of western style furniture. Settlement patterns also began to change. While the new quarters on the Anatolian and Rumelian sides, around Taksim and along the Bosphorus coasts prospered, others, such as Beyazit, Aksaray, Fatih, Üsküdar, Eyüp, lost value. New building types such as apartments and row houses emerged in this period. Their features were different from those of traditional homes. The room and the sofa were the most important elements in the traditional Ottoman house. The main room, used for eating, living, and sleeping, featured a sedir (sofa), minder (cushion) and silte (thin mattress) together with various textile covering. In late nineteenth century buildings, the multi-functionality of the room began to change, both in traditional house types and in the new ones. Large stores, local carpenters, and the Mekteb-i Sanayi (Industry School) played important roles in the increased usage of western style household goods and furniture. These transformations are reflected in the novels of the period. Novelists gave a great deal of attention to the modernisation/westernisation movements and describe the the changing houses and eating habits. "Modern life" and "modern furniture" were perceived and represented differently by each of the novelists. "Furniture" was seen to express the life style, and the cultural background of its owners.
 
Geç Ondokuzuncu Yüzyılda İstanbul'da Ev Eşyaları ve Mobilya

Bu çalisma özellikle ondokuzuncu yüzyil sonunda Istanbul'da mobilya ve ev esyalarinda bir degisim meydana geldigi öngörüsüne dayanmaktadir. Geç ondokuzuncu yüzyil özellikle Osmanli baskenti Istanbul için bir dönüsüm dönemiydi. Modernlesme/batililasma hareketleri hiz kazanmisti. Bati sermayesinin Osmanli pazarina girisi ve artan nüfus sosyal yapida ve sehirde degisikliklere sebep oldu. Ayni zamanda bu dönüsüm ev dösemesine de yansidi. Avrupalilar, azinliklar ve Osmanli seçkinleri hep birlikte bati tarzi mobilyalarin kullaniminin yayilmasinda önemli rol oynadilar. Anadolu ve Rumeli yakasinda, Taksim civarinda, ve Bogaz kiyisinda yeni semtler gelisirken Beyazit, Aksaray, Fatih, Üsküdar, Eyüp gibi bazi semtler de deger kaybettiler. Bu dönemde Istanbul'da apartmanlar ve sira evler gibi yeni bina tipleri de ilk kez görülmeye baslandi. Özellikleri ve ortaya çikis hedefleri geleneksel bina tiplerinden daha farkliydi. Geleneksel Osmanli evinde oda ve sofa en önemli unsurlardi. Oda, yemek, oturmak ve yatmak gibi farkli islevler için kullanilmaktaydi. Sedir, minder ve silte çesitli tekstil örtülerle birlikte Osmanli evinin dösenisinde kullanilan baslica ev esyalariydi. Geç ondokuzuncu yüzyilda odanin çok islevlilik özelligi hem geleneksel ev tiplerinin kullaniminda hem de yeni bina tiplerinde degismeye basladi. Büyük magazalar, yerel marangozlar ve Mekteb-i Sanayi bati tarzi ev esyalari ve mobilya kullaniminda önemli rol oynadilar. Tüm bu dönüsümler dönemin romanlarina da yansidi. Romancilar modernlesme/batililasma hareketlerine, evlerin dösenisindeki detaylara ve yemek aliskanliklarindaki degisimlere romanlarinda genis yer verdiler. "Modern yasam" ve "modern mobilya" her bir romanci tarafindan farkli sekillerde algilandi ve temsil edildi. "Mobilya", sahibinin yasam biçiminin ve kültürel birikiminin sembolü olarak görüldü.